ซ่งเฉียวซื้อบ้านหลังใหม่หลังจากที่ออกจากโรงพยาบาลจิตเวช กลับพบว่าเพื่อนบ้านเป็นคนเลวทั้งบ้าน นอกจากชอบตั้งกฎบ้าบอในกลุ่มแล้ว ยังห้ามคนอื่นส่งเสียงดังในบ้าน ห้ามไม่ให้เลี้ยงสัตว์เลี้ยง หนำซ้ำยังมักเอาขยะมาทิ้งหน้าบ้านพวกเธอ และยุยงให้พวกเด็กๆ ฉี่เรี่ยราดด้วย ซ่งเฉียวไปทักท้วง กลับถูกตำหนิเหยียดหยาม แถมยังจงใจส่งเสียงสร้างความรำคาญในยามวิกาล ทำให้จิตใจค่อยๆ พังทลายลงจนอาการป่วยเกือบกำเริบหลายครั้ง โชคดีที่ได้สุนัขบำบัดเยียวยา จึงทำให้เธอสงบลง แต่พอเพื่อนบ้านเลวรู้ว่าซ่งเฉียวเลี้ยงสุนัข พวกเขาจึงขโมยมันไป และยังย่ำยีซ่งเฉียว ทำให้อาการป่วยของเธอกำเริบ และเธอก็สั่งสอนพวกเขาจนต้องร้องขอชีวิต